Hofmann później opatentował 4-AcO-DMT, o którym później zapomniano, dopóki nie pojawił się ponownie jako narkotyk imprezowy w latach 90. W 1999 roku profesor i psychodeliczny naukowiec David E. Nichols próbował ponownie wzbudzić zainteresowanie 4-AcO-DMT, przedstawiając go jako bezpieczną i opłacalną alternatywę dla psilocybiny, ponieważ jest znacznie łatwiejszy i tańszy w syntezie. 20 lat później nikt jeszcze nie przeprowadził ani jednego znaczącego badania dotyczącego bezpieczeństwa i potencjalnych korzyści 4-AcO-DMT, pomimo jego rosnącej popularności wśród użytkowników psychodelików.
4-AcO-DMT występuje w postaci proszku, który można połykać lub wciągać nosem. Podobnie jak w przypadku wszystkich psychodelików, mikrodawki są kluczowe w określaniu efektów i doznań, które według doniesień są bardzo podobne do grzybów lub DMT.
